Bij de eerste ervaringen in april 2016 was ik direct overtuigd dat de Noord Rhône in 2015 sublieme rode wijnen heeft voortgebracht. In het zuiden had ik door de hoge alcoholpercentages en onvoltooide alcoholisch gisting (er resteren in dat geval natuurlijke suikers) toch enige reserve. Zouden het weer zulke massieve wijnen worden als in 2009, die vooral het Parker-publiek behagen? Of begrijpen ze in de Zuid Rhône inmiddels ook dat voor een goede wijn meer nodig is dan over-extractie en nieuw hout?
Tijdens de recente Découvertes wijnbeurs heb ik 2015 breeduit kunnen proeven. Doordat mijn eigen producenten zijn geselecteerd op ligging van de wijngaarden en stijl van wijn maken, was ik bij hen al snel overtuigd dat 2015 ook hier zeer goed is. Met de ‘tables de découvertes’ per appellatie op de beurs kon ik de horizon verbreden. Conclusie na vier proefdagen: Zuid Rhône 2015 heeft, op slechts enkele uitzonderingen na, wel degelijk nuance.
2015 is een oogstjaar waarin vooral het gave, rijpe fruit excelleert. Hierdoor is de exacte herkomst (het terroir) enigszins gemaskeerd. Werkelijk overal in het Noorden smaken de wijnen al op jeugdige leeftijd bijzonder goed. Verleidelijk (licht zwoel), omdat het hoge suikergehalte 0,5% tot 1% meer alcohol heeft opgeleverd. Geconcentreerd, en met fraaie schakeringen in de materie en goede zuren. Vooral in de Noord Rhône is dit alles een pré voor langdurige lagering op fles. Mijn ervaring is dat de balans van Noord Rhônewijnen goed in stand blijft bij juist dikke, geconcentreerde wijnen uit warme oogstjaren. In minder warme jaren gaat de relatief hoge zuurgraad (wijnen van granietrijke bodem hebben dat standaard en de tannine accentueert dat) op oudere leeftijd van de wijn opspelen. Een lagering van 6-8 jaar voor bijvoorbeeld een Crozes-Hermitage is dan doorgaan het maximaal haalbare. 2015 heeft echter aanzienlijk meer lengte!
In de Zuid Rhône vragen dikke, geconcentreerde wijnen uit warme oogstjaren juist compensatie van zuren om op latere leeftijd ook interessant te zijn. Om dat te bewaken, lijkt men zich in het zuiden voor het oogstjaar 2015 ‘opnieuw te hebben uitgevonden’. Bij veel wijnproducenten hetzelfde geluid: eerder (én alleen vroeg op de dag) geplukt voor meer frisheid; de most minder bewerkt (pigéages tijdens het vergistingsproces zijn grotendeels weggelaten om geen over-extractie te krijgen), minder ontsteeld voor meer complexiteit en een korte lagering op hout voor meer finesse. Het eindresultaat is zeer plezierig!
Bij de puristen (daarmee bedoel ik niet per definitie vin naturelle wijnmakers) wel wat restsuiker hier en daar. Een interessante schakering, weliswaar atypisch, maar tekenend voor het oogstjaar. We moeten blij zijn dat aanzuren van de most niet in het DNA van Zuid Rhône boeren zit. En we moeten hopen dat ze door de global warming en de huidige trend van licht, verteerbare wijnen hiertoe niet worden aangespoord.