Na wederom een extreem droge winter snakte de natuur begin 2023 naar vocht en de (wijn)boeren in met name de Zuid Rhône keken hals reikend uit naar regen van betekenis. Die kwam in juni: hevig, aanhoudend en in een periode waarin de temperatuur al relatief hoog en de bladvorming al redelijk gevorderd waren; met meeldauw en odium als gevolg. Het werd een gevecht deze schimmels te bestrijden binnen de toegestane normen. Overmatig gebruik van koper (belangrijk onderdeel van de zogenaamde Bordelaise pap waarmee wijngaarden sinds de phylloxera preventief worden behandeld tegen schimmels) kan schadelijk zijn voor de bodem en brengt risico’s met zich mee voor de wijnkelder. Dusdanig, dat Bordelaise pap in de biologische wijnbouw in Nederland niet langer is toegestaan. De kopergevoeligheid hangt echter af van vele factoren, en de Nederlandse visie is nog ver verwijderd van een Europese norm. Wie meer over de werking van koper wil weten, verwijs ik naar dit artikel.

De gevolgen van de schimmels, in combinatie met enkele periodes van extreme hitte (>40^oC) waren goed zichtbaar toen we begin september in Vacqueyras waren voor de oogst. Sommige op het zuiden gelegen wijngaarden stonden er vrijwel “bladloos” bij en hadden enkel wat van verschrompelende druiventrosjes. Bij Roucas Toumba was het merendeel van zijn witte druivenstokken bladrijk en was het beschermde fruit in topconditie. Het mals eind-augustusbuitje deed ook goed: de planten kwamen uit hun stressstand; het fruit kon wat water absorberen, het potentiële alcoholpercentage liep > 1% alcohol terug. Niemand zit immers te wachten op een witte of rosé Vacqueyras met 15% alcohol!

Roucas Toumba is in Vacqueyras (en omgeving) een van de eerste met oogsten: dit jaar op 26 augustus! 10 dagen later toen we naar Nederland terugreisden, werd elders langzaam een start gemaakt. Tussen de buien door, maar geen wijnboer in deze regio die hierover klaagt. De regen is dit oogstjaar een welkome gast; een zegen en een noodzakelijkheid. De gevolgen van de klimaatveranderingen zijn hier alom zichtbaar. Wijnstokken, olijf- en fruitbomen, lavendelvelden en de zware industrie beconcurreren elkaar om water. Irrigatie in de wijnbouw is weliswaar een korte periode toegestaan hier, maar de aanvoer van water is het probleem. Grondwater is marginaal aanwezig, de  Rhône krijgt geenszins voldoende aangeleverd vanuit de bergen. De huidige indeling van het Rhônelandschap is op termijn onhoudbaar; de oplossing voor de problemen is niet evident en komt met een extreem prijskaartje. Deze zorgelijke situatie is helaas niet uniek voor de Rhônevallei. Zonder technologische oplossingen staan er grote veranderingen aan te komen voor grote delen van de Europese wijnbouw.

Hoe oogstjaar 2023 over de gehele linie in de Rhonevallei eruit ziet? Van prima kwaliteit, geholpen door een lager dan gemiddeld rendement, bij het nalaten van veel extractie en nieuw houtgebruik, vooralsnog dik in orde! Het bewijs zit in de vergistingsvaten, dus wacht ik met mijn defintieve oordeel rustig de winter af.